Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα

Γράφει ο Γιώργος Μπατάς


Τιμά το ΠΑΣΟΚ, το γεγονός ότι διαπραγματεύεται το νέο μεταναστευτικό νομοσχέδιο. Πρόκειται για κρίσιμο ζήτημα, το οποίο πυροδοτεί αντιδράσεις εκατέρωθεν. Από υπέρμαχους αν δεν εφαρμοστεί και από επικριτές αν εφαρμοστεί. Απαιτείται ιδιαίτερος χειρισμός από την παρούσα κυβέρνηση.
Με την ιδιότητα τού οριακού τύπου- βάσει τής κοινωνιολογικής ερμηνείας- τάσσομαι υπέρ, αλλά με αυστηρές προϋποθέσεις.
Πρώτη: Ας χορηγείται η ιθαγένεια στα παιδιά μεταναστών, εφόσον πρόκειται να φοιτήσουν σε ελληνικά σχολεία. Δεύτερη: Ναι στην παροχή ψήφου στους αλλοδαπούς εφόσον συμπληρώσουν νομίμως 10 έτη συνεχούς διαμονής και Τρίτη: πιστεύω η βασικότερη. Όσοι θέλουν να αποκτούν την υπηκοότητα να γνωρίζουν και να χρησιμοποιούν σωστά την ελληνική γλώσσα.
Ο πρόεδρος τού ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης, εξέφρασε την άποψή του να διεξαχθεί δημοψήφισμα. Όντως δημοκρατική διαδικασία! Με μία επισήμανση: Η Δημοκρατία και η Ολιγαρχία έχουν δύο βασικές ιδιαιτερότητες. Στην πρώτη, αποφασίζει η πλειοψηφία, ενώ στη δεύτερη η μειοψηφία. Οι πολλοί για τους λίγους, οι λίγοι για τους πολλούς.Όπως αντιλαμβάνεστε, η λογική των αριθμών συνιστά κατ' εμέ και όχι μόνο φασιστική ένδειξη.
Το ορθό και δίκαιο είναι να τεθούν όρια, έτσι ώστε, ούτε η μία, ούτε η άλλη πλευρά να μην παραπονιέται. Ο υπουργός Εσωτερικών, δήλωσε, πως δε μπορεί η πλειοψηφία να αποφασίζει για τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών. Σωστά! Όμως, κύριε υπουργέ οφείλουμε να σεβαστούμε την πλειοψηφία.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται

Γράφει ο Γιώργος Μπατάς!



Ο Θουκυδίδης είχε πει πως η ανθρώπινη φύση είναι αμετάβλητη. Έχει έμφυτη την τάση να επαναλαμβάνει τις ίδιες πράξεις. Μόνο η μελέτη τής ιστορίας (με τις όποιες παραχαράξεις της), δηλαδή η γνώση τού παρελθόντος μπορεί να μας αποτρέψει να ξανακάνουμε τα ίδια. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι:
Το 1996, ο Κώστας Σημίτης, αφού διαδέχτηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία, με το "νέο Πασόκ", όπως χαρακτηρίστηκε, ξεκαθάρισε πως ο κύριος στόχος του ήταν να ενταχθεί η Ελλάδα στην ΟΝΕ. Ο φιλόδοξος στόχος τού πρώην πρωθυπουργού συνεπαγόταν σκληρά μέτρα, τα οποία προκάλεσαν αναπόφευκτες αντιδράσεις σε τμήματα τού ελληνικού πληθυσμού, ιδίως στους αγρότες, που αντιδρούσαν τότε στην ένταξη τού κλάδου τους στο φορολογικό σύστημα. Η Ελλάδα, τότε, είχε κοπεί στα δύο.
Εν έτει 2010, ο πραγματικά βαθύτατα δημοκρατικός πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, αντιμετωπίζει ανάλογο σκηνικό με τους αγρότες να διεκδικούν μεν εν μέρει δίκαια αιτήματα, αλλά με τρόπο εκβιαστικό για τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες (οδηγοί φορτηγών, π.χ.) Δεν κάνω μαθήματα και ειδικά στον πρωθυπουργό. Ξέρει ό,τι για να εφαρμοστούν τα σκληρά μέτρα απαιτούνται ρήξεις, όχι λαϊκισμοί.
Ο Κώστας Σημίτης, χωρίς λαϊκισμό, αψηφώντας το πολιτικό κόστος έχασε τη δημοτικότητά του. (Όποιοι και όποιες θυμούνται, είχε προτρέψει τους αγρότες να στραφούν σε νέες μορφές καλλιέργειας και τον περιφρόνησαν) Τι κέρδισε; Να πετύχει ορισμένους στόχους του! Δεν είναι τυχαίο, πως του έχουν αναγνωριστεί αρκετά έργα επί των ημερών του. Όπως και να το κάνουμε, οι αλλαγές απαιτούν ΘΥΣΙΕΣ και σε μιά κοινωνία, όπου έχουμε διδαχτεί να αξιώνουμε τα πάντα, αλλά να μη συνεισφέρουμε είναι δύσκολο το κυβερνητικό έργο. Ομολογώ ότι το ανανεωμένο Πασόκ μπορεί να αντεπεξέλθει. Το θέμα είναι να το θέλει πραγματικά.